Kan ve Maskenin Hikayesi.


Günümüzde siyasetçiler, her zamankinden daha fazla imaj yönetimi ve kamuoyu kontrolüne dayanmaktadır. Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, bu sürecin en dikkat çekici örneklerinden biridir; yıllardır kendisini dindar bir adalet savunucusu, ezilenlerin koruyucusu ve Türkiye’yi dış tehditlerden kurtaran bir lider olarak lanse etmektedir. Ancak bu parlak görüntünün ardında çok daha acı gerçekler gizlidir.

Dini söylemler ve halkçı iddiaların arkasında, Erdoğan baskı, etnik ayrımcılık ve demokratik süreçlere müdahale üzerine kurulu bir güç yapısı inşa etmiştir. Türkiye’nin en büyük etnik azınlıklarından biri olan Kürtler, uzun süredir bu ayrımcı siyasi düzenin kurbanıdır. Kürt siyasi aktörlerinin bastırılmasından, Suriye ve Irak’taki Kürt bölgelerine yapılan askeri operasyonlara kadar Erdoğan’ın politikaları güvensizlik, şiddet ve marjinalleştirme üzerine kuruludur.

Bu makale, Erdoğan’ın davranışlarındaki çelişkileri, Kürt halkı üzerindeki yıkıcı etkilerini ve adalet ile demokrasi maskesi arkasına gizlenmiş siyasi manevraları daha yakından incelemeye çalışacaktır. Asıl sorumuz şudur: Kendini halkın kurtarıcısı olarak sunan bu adam, aslında kendi halkının gerçek düşmanı değil midir


Recep Tayyip Erdoğan, Türkiye Cumhurbaşkanı, uzun yıllardır kendisini dindar, halkçı ve adalet savunucusu olarak tanıtmaya çalışmaktadır. Ancak onun politikalarıyla gerçekliği arasında ciddi bir fark vardır. Erdoğan, sadece Kürt halkını ayrımcılık ve baskı hedefi haline getirmekle kalmayıp, aynı zamanda onların demokratik haklarına sistematik olarak müdahale etmektedir.


Erdoğan’ın Kürtlere karşı nefret ve düşmanlığı, Türkiye’nin iç ve dış politikalarında açıkça görülmektedir. Bu nefret sadece etnik ya da siyasi önyargılara dayanmakla kalmayıp, aynı zamanda Kürt bölgeleri üzerindeki kontrolünü artırmak için bir araç olarak kullanılmaktadır. Örneğin, 2024 yılında Van şehrinde bir Kürt vatandaş halkın oyuyla belediye başkanı seçildiğinde, merkezi hükümet bu demokratik seçimi hiçe sayarak gerekçesiz bir şekilde görevinden aldı. Bu hareket sadece yerel halkın iradesinin ihlali değil, aynı zamanda Kürtlerin yönetim ve yürütme organlarından sistematik olarak dışlanmasının açık bir göstergesidir.


Ayrıca Erdoğan, terörle mücadele bahanesiyle binlerce Türk askerini Kuzey Irak ve Suriye’deki Kürt bölgelerine sevk etmiştir. Bu operasyonlar, silahlı Kürt gruplarla mücadele iddiasıyla yapılmakta, ancak çoğu zaman masum sivillere yönelik saldırılara dönüşmekte ve bölge halkının yaşamını yok etmektedir. Bu tutum, sadece etnik gerilimleri ve nefretleri artırmakla kalmayıp, bölgedeki insani ve siyasi krizlerin de temelini oluşturmuştur.


Bu bağlamda, PKK (Kürdistan İşçi Partisi) ve İran kolu PJAK (Kürdistan Özgürlük Yaşam Partisi) önemli ve tartışmalı aktörlerdir. 1980’lerden beri Türkiye’de silahlı mücadele yürüten PKK, Türkiye, ABD ve Avrupa Birliği tarafından terör örgütü olarak tanınmaktadır. Bu grup, Kürt bölgelerinde özerklik talep etmekte ve onlarca yıldır Türk ordusuyla kanlı bir savaş içindedir. PJAK ise İran’da faaliyet göstermekte olup, PKK ile bağlantılıdır ve daha çok İran’daki Kürt haklarına odaklanmaktadır.


Erdoğan hükümeti, bu grupların varlığını geniş çaplı baskı ve askeri saldırılarını meşrulaştırmak için kullanmakta ve tüm Kürt halkını “terörist” etiketiyle dışlamaktadır. Bu politika, hem iç politikada hem de komşu ülkelerle ilişkilerde bölgesel gerilimlere yol açmaktadır.


Öte yandan Erdoğan, sadece Kürtlere değil, Türk halkına da gerçek bir dostluk beslememektedir. Genç Türkleri, pek çok kişinin amaçlarını ve çıkarlarını anlayamadığı savaşlara göndermektedir; bu savaşlar, Erdoğan’ın kişisel siyasi konumunu güçlendirmekten başka bir işe yaramamaktadır. Bu politikaların sonucu olarak binlerce genç Türk hayatını kaybetmekte ve ülkedeki toplumsal birlik zayıflamaktadır.


Genel olarak Erdoğan’ın politikaları, dindarlık ve halkçılık maskesi altında, azınlıkları bastırmak ve iktidarını korumak için hileli planlar yapan bir adamın portresini çizmektedir. Bu “binbir yüzlü adam”, sadece Kürtlerin düşmanı değil, Türk halkının gerçek dostu da değildir; politikalarının ardında kişisel çıkar ve güç hırsı yatmaktadır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı