Libya’nın Kaddafi Dönemi; Batı için Katlanılmaz Bir Refah



Libya’nın Kaddafi Dönemi; Batı için Katlanılmaz Bir Refah

Bu makalede, Kaddafi’nin kapsamlı bir portresini çizen birkaç bölümü sunuyorum


Libya’nın Kaddafi Dönemi; Batı için Katlanılmaz Bir Refah

Libya, Kaddafi döneminde, Kuzey Afrika ve Arap dünyasındaki komşularıyla kıyaslandığında, refah ve siyasi istikrar açısından bir istisnaydı:

Eğitim ve sağlık hizmetleri tümüyle ücretsizdi.

Kadınların eğitim alma ve sosyal katılım hakkı vardı.

Petrol gelirleri doğrudan halkın yararına kullanılıyordu.

Elektrik, yakıt ve gıda sübvansiyonları yaşamı katlanılır kılıyordu.

Çöl boyunca büyük su projesi modern mühendisliğin harikalarındandı.

Yine de, bu başarıların da olumsuz yönleri vardı:

Kaddafi, tam siyasi bağımsızlık peşindeydi.

Çoğu zaman açıkça “yeni sömürgecilik”, “Batılı demokrasinin yalanları” ve “Afrika’nın birliği gerekliliği” üzerine konuşuyordu. Afrika’da altına dayalı ortak para birimi (altın dinar) önerisi, dolar için ciddi bir tehdit olarak görüldüğü için, Batı’da kaygıya yol açtı.

Bölüm 2: NATO Tarzı Demokrasi; Kan, Kölelik ve Yıkım

2011’de Libya’da sınırları belirsiz ve şüpheli protestoların ardından, Batılı medya tüm güçleriyle müdahale etti ve Kaddafi’yi “kanlı bir diktatör” olarak resmetti. Haber kanalları şu kurgulanmış senaryoyu yaydılar: “Özgürlük isteyen halk despotluğa karşı ayaklandı ve NATO onları desteklemek için müdahale ediyor.”


Gerçekte:

NATO, altyapıyı bombalayarak Libya ordusunu felç etti.

Silahlı isyancılar, Fransa, Amerika Birleşik Devletleri ve Katar’ın doğrudan desteğiyle iktidarı ele geçirdi.

Kaddafi, hayatta kalma savaşında vahşice öldürüldü.

Batı gururla “Libya’da insani operasyonun başarısı”ndan söz etti.


Ama sonuç ne oldu?


Ülke iki rakip devlete bölündü.

IŞİD ve El-Kaide Lübyanın bazı bölgelerini ele geçirdi.

İnsan kaçakçılığı ve modern kölelik Libya’da başladı.

Milyonlarca siyahi göçmen Libya’da köleleştirildi.

Libya’nın petrolü gizlice yabancı şirketler tarafından yağmalanıyordu.


Son nokta: Kaddafi zalim olduğu için değil, bağımsızlık peşinde olduğu için öldürüldü.


Kaddafi’nin kaderi sadece bir halk devriminin sonucu değildi; medya savaşı ve askeri güç kullanılarak bağımsız bir ülkeyi devirme işleminin en alçakça politikalarından biriydi, modern darbenin en bariz örneklerinden biri.


Kaddafi büyük bir hata yaptı, ama ölümü bir diktatörlüğün sonu değil, bugün hâlâ süren bir insanlık trajedisinin başlangıcıydı. Libya bize şunu söylüyor:


Bugünün dünyasında gerçek diktatör her zaman televizyonda gördüğümüz kişi değildir; bazen o, kameranın arkasından karanlık ve insanlık dışı planlar hazırlayan kişi olur; insanları köleleştirir, güler ve özgürlük iddia eder.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı