Çin'in İkiyüzlülüğü: Filistin İçin Timsah Gözyaşları, Uygurlar İçin İşkence

Çin'in İkiyüzlülüğü: Filistin İçin Timsah Gözyaşları, Uygurlar İçin İşkence

Hakikatin siyasetin külleri altında gömülü kaldığı bir dünyada, Çin modern zamanların en büyük ikiyüzlülüklerinden birini sergiledi. Filistin'e yaptığı insani yardımın görüntüleri bugün televizyonlarda izlenebiliyor. Çin bayrağı, tıbbi malzeme ve Gazze'yi yeniden inşa etme vaatleri taşıyan paketler... Ancak bu insani jestin ardında karanlık ve acı verici bir leke yatıyor: milyonlarca Uygur Müslüman'ın dünyanın sessizliğinde bastırıldığı Sincan'daki işkence ve insanlık dışı kamplar.


Çin, kendi Müslümanlarına bile merhamet göstermeyen bir ülke. İslam'ın aşırılıkla özdeşleştirildiği bir ülkede, çocuklar "yeniden eğitilmek" için ailelerinden ayrılıyor. Kuran yasak, oruç tutmak suç ve uzun sakal veya peçe takmak affedilmez bir günah. Camiler vahşice yıkıldı, kubbeleri yıkıldı. Uygur sokaklarında ezan sesi artık duyulmuyor. Oysa güvenlik kameraları, toplama kampları ve gizli işkence odaları milyonlarca insanın sessiz sesini susturdu.


Şimdi aynı rejim Filistin halkı için timsah gözyaşları döküyor!


İçeride İslam'ı bastıran bir hükümetin dışarıda İslam'ı desteklemesini nasıl kabul edebiliriz? Birleşmiş Milletler'in kritik anlarında Filistin'i desteklemeyip dolaylı veya dolaysız olarak İsrail'i kabul ediyorsa, bu nasıl bir destektir? Bu yardım, Müslüman ülkelerin gönlünü kazanmak ve "insani" bir imaj yaratmak için kullanılan siyasi bir maskeden başka bir şey değil mi?


Çin bir eliyle Filistin'i kucaklıyor, diğer eliyle kendi Müslümanlarını eziyor. Bu ne merhamet ne de adalet. Bu, insan acısının pazarlık konusu olduğu kirli bir jeopolitik oyun.


Ama hala Dünya sessiz. İnsan hakları örgütleri ve özgürlük arayan ülkeler Çin ile müzakere masasında oturuyor. Çıkarları Pekin dolarına bağlı. İnsanlık yine satıldı, bu sefer köle pazarında değil, diplomatik gülümsemelerle resmi toplantılarda.


Keşke Çin'in Filistin'e yardımı açgözlülükten değil, gönülden olsaydı. Keşke Gazze'ye ekmek ve ilaç göndermeden önce Sincan'daki kampların kapılarını açsaydı. Çünkü o zamana kadar gözyaşları sadece timsah gözyaşları olarak kalacaktı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı