Azerbaycan: Yağmacı Bir Devlet, Sessiz ve Yoksul Bir Halk


Azerbaycan: Yağmacı Bir Devlet, Sessiz ve Yoksul Bir Halk

İlk bakışta Azerbaycan Cumhuriyeti; büyük doğal kaynaklara sahip, hassas bir coğrafi konumda bulunan ve İslami olduğunu iddia eden bir ülke gibi görünüyor. Ancak bu ülkenin halkının günlük yaşamına derinlemesine baktığınızda bambaşka bir gerçek ortaya çıkıyor; öyle bir gerçek ki, çok az kişi bunu dile getirme cesaretine sahip.

Azerbaycan devleti görünüşte İslamî, ama ne kökleri dinde var ne de halkla din arasında gerçek bir bağ mevcut. Din burada siyasallaştırılmış, zalim ve acımasız bir yüzü örtmek için kullanılan bir kabuk haline getirilmiş. Devlet, halkın tüm mal varlığına ve haklarına kendi adına el koyuyor.

Tıpkı Monopoly oyununda olduğu gibi; halkın malı sistemli bir şekilde devletin cebine aktarılıyor.

Azerbaycan devleti, tam anlamıyla bir Monopoly oyunu gibidir; dışarıdan bakıldığında renkli, düzenli ve cazip görünen bir düzen, ama iç yüzüyle bir hırsızlık ve yağma sistemidir. Halkın sahip olduğu her şey—küçük işletmelerden otellere, evlere, arazilere kadar—zorla ya da “yasal” kılıflarla ellerinden alınır. Temel yaşam haklarına kadar hiçbir şey halka bırakılmaz.

Halk, korku, baskı ve umutsuzluk nedeniyle bu yağma sistemine karşı direnç gösterememektedir. Ellerindeki para eninde sonunda tekrar devletin hazinesine döner ve halk daima yoksulluk içinde ve kenarda yaşamaya mahkûm olur.

Rüşvet ve yolsuzluk kültürü: Yukarıdan aşağıya uzanan bir zincir


Yolsuzluk sadece devletin tepe noktalarında değil, toplumun her seviyesine işlemiş durumda. İnsanlar, devlet yetkililerinin rüşvetle servet biriktirdiğini gördükçe, yaşamlarını sürdürebilmek için kendileri de bu yozlaşmış sisteme ayak uydurmak zorunda kalıyor. Artık rüşvet vermek ve almak, devlet dairelerinde, hastanelerde ve günlük hayatın her alanında sıradan bir davranış halini almış durumda.

Acı bir deneyim: Devlet hastanesinde bile paranın sözü geçiyor!

2019 yılında bu gerçeği bizzat yaşadım. Hasta bir kadını devlet hastanesine götürdüğümde, ne bir tedavi ne de bir yardım gördüm. Aksine, doktorlar ve hastane personeli önce benden rüşvet aldı, ardından yapılan testler ve diğer hizmetler için defalarca ödeme yapmam gerekti. Yardım yeri olması gereken devlet hastanesi bile bu yozlaşmış ve sömürücü sistemin bir parçasına dönüşmüş durumda.

Sakin ve sabırlı insanlar; ama adaletsizlik ve yoksulluk içinde

Bu toplumun en çarpıcı özelliklerinden biri, halkın sessizliği ve dışarıdan bakıldığında sakin görünmesidir. Azerbaycan halkı, tüm baskı ve adaletsizliklere rağmen genellikle sessiz, itaatkâr ve fedakâr bir duruş sergiler. Ancak bu sessizlik umut değil, umutsuzlukla yoğrulmuştur. İnsanlar bilir ki seslerini yükseltmeleri faydasızdır; çünkü baskı ve şiddetle karşılık göreceklerdir.

Yoksulluğa karşı güvenlik: Sahte istikrarın ağır bedeli

Bu sessizlik ve yüzeysel huzur, dışarıdan bakanlar tarafından yanlışlıkla istikrar ve güvenlik olarak algılanabiliyor. Oysa gerçek şu ki, halk yoksulluk içinde yaşamaktadır ve


sahip oldukları sözde güvenlik, özgürlüklerini ve temel haklarını kaybetmeleri pahasına elde edilmiştir. Bu güvenlik, gerçek refahın değil, devletin baskıcı kontrolünün ürünüdür.

Evet, Azerbaycan öyle bir ülke ki, devleti her şeyin sahibi olarak görürken, halk bu trajik oyunun sadece sessiz izleyicileridir. Yaygın yolsuzluk, halkın mallarının sistemli biçimde yağmalanması ve kökleşmiş rüşvet kültürü, sadece devleti değil, tüm toplumu içine çeken bir adaletsizlik zinciri yaratmıştır.

Halk yoksul, güçsüz ve sessizdir. Ancak bu sessizlik razı olmaktan değil; korkudan ve umutsuzluktandır. Ve kendini İslami olarak tanıtan bu devlet, gerçekte yalnızca bir Monopoly oyunudur; halkın servetini cebine indiren, adaleti ve refahı ise hiçbir zaman umursamayan bir sistem.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı