Ayrımcılık Kokan Bir Sessizlik

Ayrımcılık Kokan Bir Sessizlik
Her günün patlamalarla, kan dökülmeleriyle ve yerinden edilmelerle başladığı bir dünyada, uluslararası kurumların sessizliği sadece sağır edici değil, aynı zamanda utanç verici. Birleşmiş Milletler, UNICEF, İnsan Hakları İzleme Örgütü ve Uluslararası Af Örgütü gibi kurumların insan onurunu savunmakla görevli olduğu varsayılıyor; ancak bu savunma seçici değil mi?

Ten rengi, din veya coğrafi konum "insan olma hakkı"nı ölçmek için kriter haline mi geldi?

Ukrayna'daki savaş başladığında dünya ayağa kalktı. Politikacılar savaş teçhizatı giydi, medya gece gündüz ağladı ve insan hakları örgütleri ateşli açıklamalar yaptı.

Ancak aynı dünya, Filistin, Yemen, Suriye ve Sudan halkına ve hatta Afgan, Afrikalı ve Rohingya mültecilere karşı işlenen apaçık suçlar karşısında sessiz kaldı. Sesi boğuk, sanki kurbanın kanı beyaz değilse değersizmiş gibi; sanki adı "Fatima" veya "Ali"ymiş gibi.

UNICEF, 2022 Dünya Raporu'nda Filistin, Yemen, Sudan ve Suriye gibi savaş bölgelerindeki çocukların ciddi ölüm, yerinden edilme, yetersiz beslenme, kölelik ve zorla askere alınma riski altında olduğu konusunda açıkça uyarıda bulundu.

Ancak aynı rapor, Batı medyası düzeyinde sessiz kaldı; sanki aç çocukların çığlıkları İngilizce çevirisi olmadan anlaşılamazmış gibi.

Bu arada, Birleşmiş Milletler 2023 raporunda "savaş bölgelerinde ciddi insan hakları ihlallerinden" resmi ve temkinli bir şekilde bahsediyor, ancak açık bir kınama veya etkili bir eylemden yoksun. İsrail veya Suudi Arabistan gibi küresel güçlerin siyasi çıkarları söz konusu olduğunda, küresel kuruluşlar aniden sağırlaşıyor. Sessizlikleri yalnızca kayıtsızlığın değil, aynı zamanda rıza, suç ortaklığı ve teslimiyetin de bir işareti.

İnsan Hakları İzleme Örgütü, 2024 raporunda medyada yer alan bu bariz ayrımcılığa değindi: Ukraynalı bir çocuğun öldürülmesi "küresel felaket" olarak nitelendirilirken, düzinelerce Filistinli çocuğun öldürülmesi basitçe "yerel çatışma" veya daha da kötüsü "güvenlik müdahalesi" olarak nitelendiriliyor. Bu çifte standart sadece haksız değil, aynı zamanda ahlaksız ve insanlık dışı. Gerçeğin sansürlendiği bir dünyada yaşıyoruz. Adalet sağladığını iddia eden kurumların, beyaz olmayan, Müslüman veya yoksul kurbanlar hakkında gerçeği söylemekten korktuğu bir dünyada. Beyaz bir kurban için utanmadan gözyaşı döken ama binlerce isimsiz Doğulu kurban için sessiz kalan, duvarlar ören, kamplar kuran ve vize vermeyen bir dünyada.

Şunu sormalıyız:
İnsan hakları Avrupalılar için özel bir ayrıcalık mı?

Uluslararası kuruluşlar Doğu'daki acıların dilini anlamıyor mu?

Filistinli bir çocuk insan değil mi? Afgan bir mültecinin yaşama hakkı yok mu?

Suç karşısında sessiz kalmak başlı başına bir suçtur. UNICEF uyarıyor, ancak dünya dinlemiyor; İnsan Hakları İzleme Örgütü medya ayrımcılığı hakkında bir rapor yayınladı, ancak medya aynı ayrımcılık örüntüsünü sürdürüyor; Birleşmiş Milletler suçları kaydediyor ancak failler iktidarda kalıyorsa, bu küresel sistemin yozlaşmış ve ırkçı hale geldiği anlamına gelir.

Dünya, insanların insan olduğunu bir kez daha hatırlamalı; Doğulu veya Batılı, Müslüman veya Hristiyan, siyah veya beyaz değil.

İnsan hakları gerçekten "evrensel" ise, Gazze'den Hartum'a, Kabil'den Yemen'e, Afrikalı göçmenlerden Filistinli mültecilere kadar dürüstçe ve tereddüt etmeden savunulmalıdır.

Ve eğer bunu yapamazlarsa, "insanlık" kelimesini kullanma hakları yoktur.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı