Seyit Ahmet Humeyni’nin şüpheli ölümü – Güya Aydın (Gouya Roshan)

Seyyid Ahmed Humeyni’nin Şüpheli Ölümü: İran’da Sessiz Kalınan Gerçekler



İran’ın siyasi tarihinde faili meçhul ölümler azımsanamayacak kadar fazladır. Dr. Abdurrahman Kasımlo’nun Viyana’da uğradığı suikast, Ermeni kilisesi önündeki katliam ve bir otobüsün uçuruma yuvarlanması gibi olayların gölgesinde, Seyyid Ahmed Humeyni’nin 1995’teki şüpheli ölümü de hâlâ aydınlatılamamıştır. Tüm bu olaylar, dönemin cumhurbaşkanı Haşimi Rafsancani’nin yönetiminde yaşandı ve her biri İran’ın milli menfaatlerine zarar verecek şekilde kamuoyunun gözünden uzak tutuldu.

Seyyid Ahmed Humeyni, 1994-1995 yılları arasında yaptığı sert açıklamalarda, artan enflasyon ve düşük gelirli halkın alım gücünün zayıflamasını eleştirmişti. Cumhurbaşkanlığı ofisinde görev yapan bir yetkiliye göre, bu açıklamaların ardından Humeyni’nin tüm iletişimi istihbarat birimlerince izlenmeye başlandı. Kısa süre sonra, kalp krizi geçirdiği gerekçesiyle hayatını kaybettiği açıklandı. Ancak hastane kaynaklarından biri, ölümünün üç gün sonra duyurulduğunu belirtmişti. Bu gecikmenin, ülkede bulunan yabancı uzmanlara duyurulmaması için yapıldığı ileri sürüldü.

Ahmed Humeyni’nin ölümü, sadece ailesinin değil, rejimin muhalif seslerine kulak veren geniş bir kesimin de endişelerini derinleştirdi. Çünkü İmam Humeyni’nin oğlunun eleştirilerine tahammül edemeyen bir sistemin, sıradan muhaliflere karşı ne kadar acımasız olabileceği artık daha açık görülüyordu.

Omid Gazetesi’nin 12 Mart 1995 tarihli sayısında yayımlanan konuşmalarından birinde, Seyyid Ahmed Humeyni şöyle diyordu:

“Bugün hala bazı yöneticiler, sorunların kaynağını önceki rejime ya da Amerika’ya atarak sorumluluktan kaçıyor. Ancak merkez bankası döviz rezervlerinin mafya gruplarına aktarılmasında Amerika’nın rolü mü vardı? Ya da üst geçit projelerinde kullanılan çimentonun insanların üstüne çökmesinde dış güçlerin parmağı mı vardı?”

Seyyid Ahmed Humeyni, ekonomik iflas, yolsuzluk ve dış borç politikalarındaki sorumsuzluğu açıkça eleştirmiş ve İran halkının göz göre göre yoksulluğa sürüklendiğini dile getirmişti. Yönetimin dış güçleri bahane ederek iç krizleri perdeleme çabası, onun için kabul edilemezdi. Bu nedenle yüksek sesle konuşan her muhalif gibi susturulduğu iddiaları kamuoyunda uzun yıllar yankı buldu.

Bugün, İran halkı yeniden sesini yükseltmeye çalışırken, Ahmed Humeyni’nin ölümü gibi olayların hafızalardaki tazeliği, rejimin geçmişle hesaplaşmadan geleceğe güvenle bakamayacağını bir kez daha gözler önüne seriyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı