İran’daki Sessizlik ve Sorumluluk! - Güya Aydın (Gouya Roshan)


İran’daki Sessizlik ve Sorumluluk

Son günlerde gelen haberler, İran halkının büyük bir çoğunluğunun devletin baskıcı siyasetlerine karşı olduğunu, özgürlük talep ettiğini ve uluslararası çevrelerden destek beklediğini gösteriyor.

Bu oldukça doğal bir beklentidir. Ancak şu soru da önem kazanıyor:
İranlılar, bu empatiyi diğer halklara da gösterebiliyorlar mı?
Özellikle de zulme uğramış, temel hakları ihlal edilmiş başka toplumlar söz konusu olduğunda…
Bu soru bugün birçok insanın zihnini meşgul ediyor.
Ve şu an, İranlılar için bu soruya cevap verme zamanı.
Eğer gerçekten insan haklarını savunuyorlarsa, bu duruşlarını sadece kendileri için değil, başkaları için de göstermeleri gerekir.
Çünkü ancak adalet ve özgürlük ilkesine bağlılık gösterenler, bu değerlere ulaşmayı hak eder.

Tıpkı diğer Ortadoğu ülkelerinde olduğu gibi, İran’da da mülteciler ve sığınmacılar ciddi sorunlarla karşı karşıya kalıyor.
Ancak İran, bu sorunları zaman zaman hukuksuzluk boyutuna taşıyor.
Bugüne kadar hiçbir ülkede mültecilere eğitim hakkının açıkça yasaklandığına şahit olmadık.
Ama İran’da, özellikle Afgan mültecilere yönelik olarak, bu uygulamaların varlığına dair güçlü göstergeler bulunuyor.
Gayrı resmi verilere göre, geçmişte Afganlı mültecilere yönelik eğitim yasağı uygulandı.
İstihbarat açısından değer taşıyan ya da İran sistemiyle işbirliği yapmak zorunda olanlar ise bu yasaktan muaf tutuldu.

İlginçtir ki, Iraklı mülteciler bu tür ayrımcı uygulamalara maruz kalmadı.
Çünkü İran, kendi çıkarları doğrultusunda Iraklılara daha yumuşak davranmayı tercih etti.
Oysa yıllardır baskı altında ezilen Afgan halkı, İran’da ucuz iş gücü olarak kullanıldı.
Aynı zamanda, işsizlik, yoksulluk ve uyuşturucu gibi toplumsal sorunlar için günah keçisi ilan edilerek hedef gösterildi.

Ancak eğitimin engellenmesi, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’ne göre, yaşama hakkının ve gelişme hakkının ihlali anlamına gelir.
Böylesi bir yasağın hiçbir hukuki ya da insani gerekçesi olamaz.
Bu durum, açık bir insan hakkı ihlalidir ve hiçbir şekilde mazur görülemez.

Elbette Birleşmiş Milletler’in bu konudaki sessizliği ve kayıtsızlığı eleştirilmelidir.
Ama asıl sorumluluk, bizzat İran halkının omuzlarındadır.
Zira dünya genelinde İranlı mülteci ve sığınmacı sayısının artmakta olduğu bir dönemde, komşu ve mazlum bir halk olan Afganlara karşı daha fazla duyarlılık ve empati beklemek haksızlık değildir.

Eğer İranlılar bu zulme sessiz kalırsa, uluslararası toplumun vicdanına olan inanç da zedelenecek, bu utanç verici uygulamanın sorumluluğu tarih boyunca üzerlerinde kalacaktır.

Ve şunu unutmamalıyız:
Tarih, zulmü de, sessiz kalanları da unutmuyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı

Resim
  Ortadoğu’nun Binbir Yüzlü Adamı Recep Tayyip Erdoğan ve Çağdaş Dünyada Katmanlı İktidar Siyaseti Üzerine Bir Analiz  Siyasetin karmaşık ve çok katmanlı dünyasında bazen öyle figürler belirir ki, onları alışılmış tanımlara sığdırmak mümkün değildir; bir kelimeyle ya da tek bir özelliğiyle anlatılamayacak şahsiyetlerdir bunlar. Recep Tayyip Erdoğan da hiç kuşkusuz bu figürlerden biridir, binbir maskesi, rolü ve taktiği olan bir adam. O sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda iktidar sahnesinin usta bir rejisörüdür; sahneyi kurar, rolleri değiştirir ve görünüşte kimseyi incitmeden, taşları sessizce yerinden oynatır. Kimi için halkın sesi ve yoksulların kurtarıcı lideridir; kimine göre ise çağımızın en kurnaz siyasi figürüdür. Erdoğan, siyasi kariyerine reformist, halkçı ve dindar kesimlere yakın bir profil çizerek başladı. Ekonomiyi toparladı, Batı’ya gülümsedi, NATO ile ittifakı sürdürdü ve Avrupa Birliği hayalini canlı tuttu. Ancak bu yüz zamanla değişti. Maskenin altından y...
Devamı

Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar

Resim
Filistin: Bitmeyen Bir Suç ve Gömülmüş Vicdanlar Sessizlik, bir suç ortaklığıdır Bu çok bölümlü yazı dizisinde, sizi bazı kritik noktalara dikkat çekmek istiyorum: Siyasi partilerin, devletlerin ve küresel aktörlerin nasıl kasıtlı bir kayıtsızlık ve eylemsizlikle Filistin halkını ölüme sürüklediğini birlikte göreceğiz. Karşımızdaki mesele yalnızca siyasi bir sorun değil. Filistin’de yaşananlar, açıkça ahlaki bir çöküşün ve küresel vicdanın iflasının göstergesidir. Şimdi kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi: Neden Filistin artık bir siyasi mesele değil? Çünkü siyaset çoktan bu alandan çekildi ve yerini kayıtsızlığa, çıkarcılığa ve ikiyüzlülüğe bıraktı. Filistin artık siyasî bir mesele değil, sadece bir toplu mezardır. Diplomatik gülümsemeler, anlamsız toplantılar ve insan hakları örgütlerinin utanç verici sessizliğiyle nedeniyle her gün üzerine daha fazla toprak atılıyor. Ama bu toprak kan kokuyor. Yanmış çocuk etinin kokusu, titreyen bir annenin elindeki kuru ekmeğin kokusu ve ald...
Devamı

Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı?

Resim
Tanıma mı, Yoksa Kanlı Elleri Yıkamak mı? Yetmiş yıldan fazladır, Filistinliler yalnızca işgal ve soykırıma değil, aynı zamanda dünyanın örgütlü kayıtsızlığına da maruz kalıyorlar. Batılı ülkeler, Avrupa’dan Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’ne kadar, maddi ya da personel desteği sunmak yerine sessiz kaldılar ya da dolaylı olarak bu suçlara, kimi zaman silah satışıyla kimi zaman İsrail’e diplomatik destek vererek, ortak oldular. Başka bir deyişle, bunca yıl boyunca Filistin’e ne mali ne de insani yardımda bulundular; yalnızca seyirci oldular. Ama bugün, Donald Trump ile kişisel rekabetler ve siyasi oyunlar yüzünden, birdenbire bazı ülkeler “Biz Filistin’i tanıyoruz” diyorlar. Benim sorum şu: Bütün o katliamlar ve kanlı sahneler yaşanırken siz neredeydiniz? Şimdi ne değişti? Filistinlilere ne gibi bir faydanız olacak? Daha açık sorayım: Amacınız ne? Çünkü bu, ciddi bir adım olmaktan çok, bir medya manevrasıdır. İşgalin ve soykırımın doğası değişmedi. Ablukalar sürüyor, evler yıkılıy...
Devamı